امسال ، در آخرین روز ماه مبارک رمضان، بر همه اولوالالباب، بطلان نظر فقهی مراجع قائل به «حجیت رؤیت هلال اول ماه با چشم عادی!» آشکار شد. مرکز ژئوفیزیک دانشگاه تهران بر اساس محاسبات نجومی تشخیص داده بعد از بیست ساعت از تولد ماه (در روز جمعه) رؤیت هلال در ایران ممکن است و ستاد استهلال کشور به مسئولیت یک طلبه ممتاز مدرسه عالی شهید مطهری (حجةالاسلام علیرضا موحدنژاد) بر اساس مجموعه گزارشات رؤیت در شهرها و مناطقی که آسمان صاف بوده به این نتیجه رسیده که امروز یکشنبه چهارم خرداد اول ماه شوال است. این طلبه حوزه قم نمی‌داند چرا خیل مراجع قم و نجف بر اساس عدم رؤیت (و یا عدم ثبوت رؤیت) حکم کرده‌اند «دوشنبه» عید است؟!
آیا به بهانه این نظریه نامنقح و واضح‌البطلان (انحصار حجیت رؤیت به «رؤیت با چشم عادی») می‌توان به نظریه علمی و فقهی‌ای که قائل به رؤیت شده (و مؤید به نظر علم و استهلال شرعی است) وثوق پیدا نکرد ولی به «عدم رؤیت برخی از مؤمنان» وثوق پیدا کرد؟!
به گمان بنده این «عدم وثوق » فقط از عهده فقیهان‌ای بر می‌آید که اصلا در «عصرحاضر» زیست فکری ندارند و متعلق به «گذشته بکلی سپری شده‌اند و بنابر این «فقیه عصر» نیستند و به طریق اولی «مرجع» هم نیستند. تقلید از این‌چنین مراجع‌ای البته « تقلید باطل و مذموم» است .
محمد امجد
