در طوفان کرونا، بازار هردوسوی خداناباوری و خداباوران گرم است. آنقدر ادله و شواهد از هردو سو زیاد است که به همه می‌رسد .
تنها تامل در مقوله “شــر” برای عمری سرگرمی فکری و تکاپوی ذهنی کافی‌ست. از میان همه توجیهات “شرطبیعی” و “شراخلاقی” که سده‌هاست حیرت آدمی می‌زاید و همچنان پریشانی می‌افزاید، دو نکته بر تارک حیرت آدمیان نشسته است: * ما را به حکمت افعال خداوند راه چندانی نیست. (شرطبیعی)* “اختیار” و “اراده” انسانی که وجه ممیزه اوست، جز با تربیتِ پیوسته و هشیاری دایمیِ نوع بشر، ایمن نمی‌شود، ولی کو اراده هشیار! (شراخلاقی)
از روزهای آغازین کرونا در خانه بحث شر می‌خوانیم و گفتگو می‌کنیم. آنقدر دامنه این موضوع گسترده و متنوع است که شغل شاغلی برای عمریست.
از رهگذر همین توغلات خانگی و تاملات، نگاهی می‌کنم به انبوه رسائلی که در غرب زیر عنوان “Libre arbitre” و مفاهیم وابسته آن از عهد ماضی تاکنون فراهم آمده است. بتدریج گرد می‌اورم و شاید اگر عمری بود کاری گزارشی از این همه اثر ارزشمند پرداختم. هشیار و سلامت بمانید الهی!
برگرفته از فیس بوک رضا بهشتی معز
