“احساس” عنصر اصلی سیاست و هنر حکمرانی در خاورمیانه است. برانگیختن احساسِ عام با فن جدل و خطابه میسراست اما خاموشی آن همیشه با این ابزار ممکن نیست و بسته به مورد، یا از “قدرت برهان” و یا از “کثرت امکان” باید سود جست. رهبرانی که بر کشتی‌های بادبانیِ احساس سوارند، باید برای “طوفان” سازوبرگ کافی آماده کنند و اگر امکان ندارند از موج سواری احساسی فاصله بگیرند وگرنه خود قربانی‌ند !
امثال من که دهها ماه داوطلبانه در جبهه‌های جنگ تحمیلی بوده‌اند و درجنوب و غرب کشور جنگیده‌اند احساس دوگانه‌ای نسبت به “قاسم سلیمانی” و سرداران کنونی سپاه دارند. میان خاطرات آن روزهای خاک‌آلود و این روزهای تلخ ارباب قدرت و بی‌پناهی ملت باید تفکیک کرد. من دوست دارم همچنان قاسم سلیمانی را فرمانده روزهای گمنامی و رزم ملتی ببینم که یکدست و پیوسته برای آرمانی روشن ایستاد اما سیاست‌های ماجراجویانه اقلیتی که کشوری را گروگان گرفته و برای تامین جاه طلبی‌های کور مردم را متفرق و پریشان می‌خواهد، اجازه نمی‌دهد. اسلامی که من آموخته‌ام مسلمان هوچی و فـله‌خر نمی‌خواهد، روشنای بصیرت و منتـهای حریت می‌طلبد. میدانم در هیاهوی احساسِ عام، سخن از تمیز و تفکیک، یک آرزو و مایه بدنامی‌ست اما مسلمانی فله‌خری و پیله‌وری نیست، انسانیت شورحسینی بر سر بقچه بسته نیست. مرحوم سلیمانی که خداوند با آرمانهایش محشور کند باید روشنایی و آگاهی و برکت برای مردم گرفتار میهن خویش ارمغان می‌آورد نه حضور دایمی جنگاورانه در جبهه‌هایی که آغاز و انجام آن معلوم نبود و مرز امنیت و نا‌امنی در آن چنان آمیخته که ناله‌های همین ملت درآن گم شده بود و بگوش حکام نمی‌رسید. هرگاه زعمای قوم در ناموس تاراج رفته این کشور برای لقمه‌ای در قبری و جان کودک کولبری در کوره‌راهی و خون انسان مظلومی بر سنگفرش خیابان اعلام عزای عمومی کردند، من بر جنایت امریکا در شهادت سلیمانی مویه خواهم کرد، درغیراین‌صورت با محکومیت این حمله وحشیانه، در سوگ روزهایی خواهم نشست که با دهها قاسم سلیمانی در جبهه‌های جنگ آرمانی روشن و واحد داشتیم و برای آبرو و عزت ملتی سرفراز می‌جنگیدیم. ما راه درازی آمده‌ایم، سهم امروز ملت ما نه سرشکستگی و فقر و فساد که آبرو و آینده روشن است. نظام باید بقچه آرمانهای خود را باز کند و با شفافیت و مسئولیت نسبت به “منافع ملی” از فله‌فروشی و حراج سرمایه‌های این مردم چون سردار قاسم سلیمانی دست بردارد. کشتیبان نظام باید توضیح دهد که ما را با چه هزینه‌ای به کجا می‌برد، این مطالبه و توضیح وظیفه هردو سوست.
برگرفته از فیس بوک رضا بهشتی معز
